Minggu, 24 Juli 2011

puisiku

                                  SENYUM YANG KUNANTI 
 dalam renungan kesedihan berpaut
engkau termenung dalam raut tak berdaya
aku mencoba bersamamu
namun hati rasa tak tega
                                     ada apa
                                     aku kehilangan senyuman indahmu
                                    
apa aku salah?
                                     Aku bahkan tak berdaya
aku rindu
aku rindu dengan senyumanmu
aku rapuh
aku rapuh tanpa keceriaanmu
                                    
kembalilah wahai cintaku
                                     aku tak kuasa
                                    
akan semua ini
aku bagaikan kaktus tak berdaya
aku bagaikan kain tanpa benang
dan aku akan mati
tanpa ada senyumanmu yang ku nanti

0 komentar:

Posting Komentar